In het hart van Palermo, waar zon en schaduw elkaar liefkozen tussen statige lanen en fluisterende pleinen, stond ik oog in oog met een Ficus, die méér was dan een boom.
Zijn krachtige energie lokte mij. Ik moest mij er even in koesteren...
Zijn wortels hingen als oude wijzen omlaag, als de baarden van grootvaders die eeuwenlang verhalen hadden gefluisterd aan wie maar wilde luisteren.
Zijn stam splitste zich niet op naar boven, zoals bij andere bomen, maar naar beneden, alsof hij niet alleen de zichtbare hemel, maar vooral de oneindige diepte omarmde.
En daar stond ik, een vrouw met een missie, klein tussen deze reuzenarmen van hout en energetische herinneringen.
De wortels leken niet te groeien uit de aarde, maar uit de tijd zelf. Elke kronkel, elke draai, een echo van iets wat ooit was, een keuze, een gedachte, een angst die werd losgelaten, een droom die werd vergeten of juist gekoesterd.
Alles zat in die wortels. Alles wat ooit resoneerde.
Ik voelde het ineens: deze boom Weergalmde zijn eeuwenoude verhalen. Niet met geluid, maar met energie. Met het veld dat we allemaal om ons heen dragen, bewust of onbewust.
Zoals ik daar stond, herkende ik iets essentieels: wat jij naar de wereld stuurt, komt terug. Niet altijd zoals je dacht, maar altijd op het juiste moment en in de juiste vorm. Soms als een gebogen tak op je pad. Soms als een blad dat zachtjes op je schouder landt. Soms als een mens die je de waarheid spiegelt.
Die boom vertelde me zonder woorden: als je wil groeien, moet je durven wortelen.
Niet alleen in het licht, maar juist in het donkere, kronkelige, vergeten stuk. Daar waar jouw oude keuzes nog hangen als luchtwortels zonder grond. Daar waar liefde ooit afgebroken werd. Waar vertrouwen werd verraden. Waar jij besloot te overleven, maar het verlangen om te léven parkeerde.
Voor de Weergalmers is deze boom een metafoor. Voor hoe wij alles, werkelijk alles, kunnen herscheppen. Als we durven kijken naar onze wortels. Als we ze niet afsnijden, maar er opnieuw mee verbinden.
Niet om erin te blijven hangen, maar om ze hun kracht te laten teruggeven aan ons hart.
En zo stond ik daar. Tussen verleden en toekomst. Tussen aarde en hemel. Tussen weten en niet weten.
En ik besefte duidelijker dan ooit: de echo van wie jij bent, keert altijd terug. Dus wees bewust van wat je uitzendt.
Wees een Weergalmer in de tijd. In jouw tijd op deze aarde.
Draag alles wat je weggeeft met ere, zoals het in je werkelijkheid terug kaatst.
Alles is ontstaan uit jouw Vormingskrachtveld.
Wortelvast, net als deze boom...
Met liefde, verbondenheid en kracht,
Ans Bachaus.
100% Weergalm
Ans Bachaus. High-Class Verbindingscoach, Visionair &
Meester in (Energetische) Reset van Leven, Woning en Grond.
Whatss app: +32 489 82 00 05